Bağdat’a işim düştü, ki onu da sonra anlatacağım, uzun ve güzel bir hikaye,, (iki üç nokta yan yana olur da iki üç virgül neden yanyana olmasın, derdimi anlatıyor, biraz uzun bir es verdim lafa devam ediyorum) (kısa kes su cümleleri, başını sen unutmasan bile okurun unutuyor) (her neyse) bir köşe başında bir kuruyemişçi gördüm. Daha doğrusu kızım farketti, Kendisi evin asal kuruyemis tüketicisinin fotokopisi olduğundan (“eşim ve kızım kuruyemiş sever” desen ölürsün, illa lafı döndürüp dolaştır sen.. sanki kelime başına para alıyor wördpresten) “buudan babama kuyuyemiş alalım” dedi. (r özürlü. ayyan içer benim kızım :) )
Olur dedim. Bu tür mekanlar hiç beni cezbetmez. Sevmem kuruyemiş. Fıstığa cevize, kuru üzüme, (bastığa) pestile muskaya, cevizli sucuğa, bil umum abura cubura doyduk küçükken ondan mıdır bilmem.. Ha fındık severim bir de işlenmiş yer fıstığı. Ama dut pestili, kayısı erik dut incir kurusu, keçiboynuzu, kabuklu yer fıstığı bilmemne çok uzak bana. Bildiğim en egzotik kuruyemiş kaju/cashew’dur; onu da ucuza çalıştırılan kadin-çocuk işçiler tarafından ve çok zalim şartlar altında kabugundan ayirma işleminden geçtiğini öğrendiğimden beri ağzıma sürmem pek. kuruyemişçiye giriş çıkışım nadirdir. bir zamanlar sigara içerken girerdim, bazen de çok iyi bildiğim bir yerse taze çekilmiş Türk kahvesi almak için girerim o kadar…
Anam içeri bir girdik ki piiii… Fantastik filmlerde olur ya, düz bir kapıdan girer kahramanımız, birden yağmur ormanına adım atmış olur, ışıklar, müzik sesi filan. anladınız işte.. aynen öyle oldum..
Sanat eseri, nasıl güzel piramit yapmışlar o kadar olur.. istif mükemmel, mallar da gerçekten birinci sınıf. çürük çarık yok. o kayısilar incirler “al beni” diyor resmen. e aldık tabii.
Adamlar işin gerçekten yeni bir boyutunu yakalamışlar. On gram bilmemne alıyorsun özel fermuarlı poşette veriyorlar. Atmaya kıyamadım valla tekrar kullanacağım poşetlerini. Hem de RE-USE di mi…
Rulo halinde tek lokmalık pestiller yapmışlar, çilek pestili mesela. Tadı nasıldırbilmiyorum ama ilginçti..
ve hayatımın ilk pecan cevizini, piccolo fındığını ve meşşhuuur altın çileğini tatma fırsatım oldu.
pecan cevizi bizim cevizin kara kuru olanı. gene tatlı ve yağlı..
piccolo fındığı normal fındığın (finduk daa) dörtte biri, şirin bişey.
altın çilek kadar dandik bişey yemedim şimdiye kadar. Ekşii, çekirdekli, insanın içi bulanıyor. kusa kusa kilo verirsin herhalde. tövbe yemem bir daha.
valla yolunuz düşerse tavsiye ederim, İlgi Kuruyemiş Evi, evlere servisleri de var, süper bir yer.
EDİT:
Yeni adı ile Koz Kuruyemiş olmuş, site de değişmiş: Koz Gurme Kuruyemiş
A Blog Daire 6 
ilgi kuruyemişevinde asıl maraş cevizini yiyeceksin, tek açımlık pestilleri, istediğin kadar kavrulmuş fındıkları… özenle dizilmiş tek tek kaysıları, fındıkları hatta çekirdekleri, anteplilerin bile yiyemedikleri kalitede fıstığı ancak burada bulur burada yersin… gerçi adını değişmiş, koz koymuş, koz eskimeyen dilde ceviz anlamına gelir, biz çocukluğumuzda koz kelimesini kullanırdık, azerbaycanda halen daha goz diyorlar, modern ve geleneğin güzel bir buluşması olmuş… birde sitelerini düzeltseler… http://www.kozistanbul.com
BeğenBeğen
Koz kavuran fırtınası vardır, Kozyatağı adını cevizden alır. Çocuklar Koz oyunu oynarlar(ki nasıl oynandığını bir türlü öğrenemedim büyüklerimden)
“Kozumuzu paylaşalım” şeklinde deyimi vardır.
Amma ve lakin, tesadüftür ki: daha dün gece eşimle konuşuyorduk, Kozyatağı’nın 3-5-8 oyunundaki koz’dan gelip gelmediğini sordu, “koz karo mesela, karo yatağı mı olacak?” dedi…
Düşünün vehameti… oradan koz üzerine bir muhabbet döndü aklınız durur….
BeğenBeğen
birde oktayustam.com un evine ziyaret gitmek lazım, bayat ekmeklerle yapılan tarifler birbirinden şahane, isanın taze ekmekleri bayatlatısı geliyor… yaşasın yemek yemek
BeğenBeğen
kesssinlikle “yaşasın yemek yemek”
oktay ustanın sitesini bilmiyordum hemen bakacağım teşekkürler
BeğenBeğen