O konuya yine gireriz de.. hatta dün katıldığım dijital topuklar (dişital buluşma) hakkında da yazcam o da dursun şurda.
taze bi konu var elimde. sinirli sinirli yazacağım.
Bir üniversite hastanesinden telefon geldi, “ben doktor filanca”.. oğlumun da dahil olduğu bir grup disleksik ile ilgili bir çalışma yapacakmış doçent dr. bilmemkim. Bizi de davet etmiş. İyi tamam. Randevulaştık. Bugün 10:00’da hastanede. İyi tamam.
Onda gittim. Doçent Doktor bilmemkim’i bilen yok danışmada. Çocuk Psikiyatri’ye yönelttiler, orada da sekreterliğe adımızı verip bekletildik.
10:25 sekreterliğe gidip “nooldu bizim iş” dedim. “e sizin doktor bilmemkim başka servise gitti demin”
Niye lan? bize neden demediniz? bekliyoruz burda lök gibi.
O servisi aramaya başladık hastane içinde. Kimseler bilmiyor. Beni ilk arayan dr. filanca ile konuştum. O bir daha tarif etti. Nice koridorlar geçip nice güvenliğe dert anlattıktan sonra aradığımız kapıya geldik. Saat 10:45. Oğlum bir yandan “buradaki insanlar niye boyle, burası niye bu kadar düzensiz” diyor. “siz büyüyünce daha iyisini yaparsınız bizim bilgisayarımız yoktu öğrenemedik” diyorum. Ne diyeyim? Taa 1940’lardan beri bu devlet daireleri böyle oğlum mu diyeyim? Okusun Aziz Nesin’i gülsün büyüyünce. Öğrenilmiş çaresizlikten nefret ederim. Kafası hep açık olsun çocukların.
Doç Dr Bilmemkim bulundu. Kendisinin biz onu ararken araya üç hasta aldığı, bizim bu dev organizasyonsuzlukta hiç payımız olmamasına rağmen beklemeye devam edeceğimiz, daha muayenenin 40 dakika sarkacağı oradan başka bir serviste başka bir branşın muayenesinin de 45 dakika kadar süreceği.. ortaya çıktı. “yuh” dedim içimden. Doçente de “boyle iş yapılmaz” diyerekten voltayı aldım. O arada oğlumla da hastane katları içinde gezinerek oynanan bir oyun uygulaması yazdık. Çatıdaki helikoptere ulaşmaya çalışırken her katta bölüm sonu canavarlarını öldürdük.
Millete tez olacaktık az kaldı. Sanki ben çok ısrar etmişim de “doççentim noolur oğluma biyol bakıver gurban” demişim havaları da ayrı.
Yemişim hastanesini.. O canavar leşlerine takılın düşün de aklınız başınıza gelsin.
A Blog Daire 6 
Sizin de kutlu olsun.
Yeni digital egitim araclari disleksiz ogrencilerin islerini cok kolaylastiriyor. Ilkokuda disleksik davranislari olan simdi kizim universitede ve mimarlik okuyor. Imla sorunlari onu minimum etkileyecek bir bolum secti. Autocorrect, Siri felan derken eskiye oranla disleksiklerin hayatlarinin cok kolaylastigina birinci elden sahit oluyorum. Ote yandan bu sikintiyla buyumek onu gayretli ve ve planli biri yapti diye dusunuyorum. Inshallah sende bu zorlugun oglunu daha guclu ve sebatli bir yetiskin yaptigini goreceksin, bize zorluk gibi gorunen bu durum onun gelismesine pek cok olumlu ozellik katacak. Tecrube ile sahidim.
Sinirli sinirli yazdigin yaziya cok guldum. Doktorlarda zaman yonetimi cok kotu, ama sen yine de merhamet et. Canavar leslerini salma adamlarin ustune. Hastanelerin yetersiz eleman sorunu var, tabi sen davet edilmissin boyle bekletmeselermis keske. Ama ote yandan oglunla basbasa vakit gecirmen ne iyi olmus. Ayni boy bende de var, birlikte ouyun uygulamasi yazsak mutluluktan deli olurdu herhalde.
BeğenBeğen
Yuh o neymiş be, şuursuzlar. Kendi ayağıyla kalkıp katkıda bulunmaya gelenleri kapıda karşılaması gerekirken…
BeğenLiked by 1 kişi