Kraliçe Olalım

Kralin biri varmis. Yaşlı ve bilge vezirine “hocam bana hayatı öğret” demiş.

Bilgin vezir gitmis 10 yıl okumuş, araştırmış, kitaplar devirmiş. Sonra birkaç yıl da kendisi uğraşıp hayatın üç cilt kitabını yazmış, götürmüş krala sunmuş.

Kral demiş ki “bu çok uzun hocam, okuyamam yaşlanıyorum çabuk ol, kitabın daha kısa olsun, özü ne bu hayatın?”

Bilge vezir altı yıl gece gündüz tefekküre dalmış, ince düşünüp özetin özeti 6 sayfalık bir metin getirmiş :”yüce kralım. işte hayatın anlamı burada yazılı”.

Kral altın taçlı ak saçlı başını göstermiş: “bre vezir tez yaz, az yaz, zaman dar!”

Vezir kapanmış bir odaya yazmış bozmuş, o altı sayfadan özetin özeti 1 cümle yazmış 4 yıl sonunda.

Kralın huzuruna çıkmış titrek elinde parşomen. Tam verecekken de yığılıp kalmış, avucunda hayatın anlamını yazdığı bütün ömrünü adadığı çalışmasıyla son nefesini vermiş oracıkta.

Kral “oh be” demiş “çocukluğumdan beri -onu yapma bunu yapma- her işime karıştı, ne felsefesi bitti ne teorisi bitti ekşi suratlı herifin. Bu görevi vermeyi akıl etmeseydim yıllarca çenesinden kurtulamazdık. Bu okurken ben seferlere çıktım, zaferler kazandim, ülkeyi iki katina çıkardım, hazineye hazine kattım. Buna kalsa -aman kralım zaman kralım- der caydırırdı.”

Bir kişi yapar, diğerleri yapanı anlatır. Ne yapmış, nasıl yapmış, niye yapmış, sonra ne yapmış…

Gerçekten o kadar bilse, kalkar kendisi yapar profesör hazretleri. Bilmez; okur öğrenir, anlatır, öğretir.

Yap. Başla. Yürü.