Bir çocuk düşün. Daha çok ufak. Bir ihtıyacı olunca “Anne!” diye seslenir. Annesi onu korur, kollar, doyurur, ihtiyaçlarını karşılar. Onu en iyi bilen ve sesini en çabuk duyan annesidir.
Yardım istediği zaman “Anne!” der, annesi yardıma gelir, elinden tutar, ağır şeyi kaldırır, uf olan yeri öper, gıdıklar güldürür.
Kızdığı zaman, üzgünken, mutluyken, her an her zaman günde 24 saat “anne!” dersin ve anne her işi bırakır sana bakar, kaç yaşında olursan ol. Çünkü sen onun yavrususun.
Bazen, kendin yapmayı öğrenebilmen için, yardım etmez. “Kalk git kendin al” der, “nereye koyduysan ordadır” der.
Küfür de etsen, naz da yapsan, sözünü de dinlemesen.. anne de desen ana da desen, anniş de desen.. Anne annedir, annelik yapar.
İşte Allahla aramızdaki ilişki bunun daha güzeli. Ne olursa olsun, hangi işe kalkarsan kalk ilk evvel “Bismillah” dedin mi, (b’-ism-i Allah= Allah’ın adıyla) hop, yardım yanında.
Euzü besmele de olur, “ya Allah” da olur, esma-i hüsna’nın her biri de olur.
Bazen, yardım eder sen farketmezsin; bazen yardım etmez, sana bir ders vermek içindir, senin iyiliğin içindir, kızarsın anlamazsın.
O hiç vazgeçmez. Hiç küsmez.
Emin Barın üstadın çifte besmelelerinden biri.
A Blog Daire 6 
Tevafuk iki gün önce bu konuyla ilgili bir sohbet izlemiştim. Kısa, öz ve çok içten yazmışsın. Allah razı olsun.
BeğenBeğen
çok güzeeel kalp kalp
BeğenBeğen
Ne guzel yazmissin.
Rahman ve Rahim
Anne gibi
BeğenLiked by 1 kişi
:)
BeğenBeğen