Dün Gül’le buluştuk. Bebekliğini bilirim, büyüdü, yaşından yaşıtlarından çok daha olgun kafasıyla sohbet etmekten en keyif aldığım insanlardan biri oldu çıktı.
En son iki üç yıl kadar önce telefonlaşmıştık. Yüzyüze ne zaman görüştük bilmiyorum.. İnsanin introvert oluşunu normal karşılayan arkadaşları olması güzel.
Geciktiğim icin beni avm’de zara kurcalayarak degil bahçedeki çimenlere oturup bekleyen biri.
Kendi kendisiyle dalga geçebilen, hiç kimseyi yargilamayan, küçümsemeyen, her şeyi etraflıca düşünüp karara bağlamış ve zaman zaman eski yıllarındaki kararlarla kıyaslayıp gelişimini ölçen biri. Kafasının içi parlak yorumlarla dolu. Konuştuğu zaman yeni bir pencere açıyor mevzuya, farklı bir ışık yakıyor masaya.
Dünyayı ve evreni 4 hatta 5 boyutta görüyor. Düşünceleri esnek. Kaskatı çerçevelere tıkılmış tekdüze düşüncelerden uzak. Böyle insanlara ne çok ihtiyaç var dünyada; dizilere, sahte gündemlere, diğer insanlara takılmayan, okuyan okutan, çocuklarına rehberlik eden, yanında rahat ettiğin, gerilmediğin, olduğun gibi kabul edilip sevildiğin, içi dışı iyi insanlar.
İyi ki varsın Gül.
(*) hygge : Tek bir karşılığı olmayan ve diğer dillere tam olarak çevrilemeyen hygge’yi tanımlamak için rahatlık, huzur, içtenlik, bir aradalık gibi pek çok farklı kelime önerilebilir ancak bunların hiçbiri tek başına yeterli olmayacaktır.
A Blog Daire 6 