Bizim isler hep boyle degil mi?

Yakin zamanda mecburi hale getirilen cocuk oto koltuklari “bravo” dedigim bir uygulama.

* insanlar yasak savmak icin mumkun olan en dokuntu en elden dusme araba koltugunu aliyorlar. cocugun kilosuna uygun mu? saglam mi? ise yarar mi? diye dusunen yok. aynen ilkyardim cantasi gibi. -var mi? var! ohhh, polisi atlatiriz cezadan yirtariz abicim

* polis de ayri cins. gecen aksam TEM’den viaport’a  donuste cevirme var.

-dur!

durduk. gunes batmamis ama alacakaranlik sayilir, memur bey el feneriyle arka koltuga soyle uzaktan bakti.

surat bes karis ama.. cocuklar da urktu esim de anlamadi o da arkasina donup bakti arabada yabanci biri mi var acaba? diye…

-gec gec isareti yapildi yola devam ettik.

cocuklar, hamdolsun, dogmadan once alinir bizde otokoltugu. koltuksuz, emniyet kemeri baglanmadan surdan suraya kimildamiyor bizim arabamiz.. mazallah…

polis abi guler yuzle cocuklara el sallasa, ne bileyim birer cikolata/seker ikram etse kotu mu olurdu?

neticede bizi koltuksuz yakaladiginda ceza kesmeyecek miydi? niye oto koltugu kullanana da minik -veya buyuk?!?- bir ödül verilmesin??

amaaaan